جای پارک؛ معضل ساکنان تهرانی

در مورد مشکل کمبود پارکینگ در کلانشهرها بارها و بارها صحبت شده از زبان رسانه و کارشناس و مسئول گرفته تا صحبت های عموم مردم اما همچنان این مشکل در جای خود باقی است و نه تنها وضعیت بهتر نمی شود بلکه با گسترش شهرها و افزایش مهاجرت ها به کلانشهرها، وضعیت بد و بدتر می شود.
رعایت نکردن ضوابط شهری، جلوگیری نکردن از مهاجرت های مختلف به کلانشهرها از جمله عواملی هستند که باعث بروز چالش و معضل پارکینگ طبقاتی در شهرهای بزرگ می شوند. یکی از مهمترین عواملی که ساختار کلانشهرها از جمله شهر تهران را در حوزه پارکینگ به انحراف برده و به معضل مبدل کرده است، از رعایت نشدن ضوابط و قوانین شهری ناشی می شود.
بدون شک شماره گذاری اتومبیل ها در کلانشهرها به ویژه شهر تهران متوقف نشده و همچنان ادامه دار خواهد بود، به طوری که وضعیت کنونی در حوزه شهری معضل پارکینگ در تهران و سایر شهرها همچنان در حال افزایش است.
سردار« تقی مهری»، رئیس پلیس راهور ناجا اعلام کرده است که در سال ۱۳۸۴ حدود ۱۰ میلیون خودرو در کشور وجود داشت و امروز این رقم به حدود ۲۲میلیون رسیده است. اکنون در کشور ۲۸ میلیون نفر گواهینامه فعال دارند که نشاندهنده افزایش استفاده شخصی از خودروها است این در حالی است که سالانه بیش از ۱.۵ میلیون خودرو به چرخه ترافیکی اضافه می شود که مشکلات خاص خود را رقم می زند.
بر اساس عرف جهانی طبق حقوق شهروندی که در بیشتر کشورهای غربی به‌ رسمیت شناخته شده است، یک ساختمان باید پارکینگ مورد نیاز ساکنان خود را تأمین کند، برای مثال اگر قرار است یک مجتمع تجاری راه ‌اندازی شود نباید محل آن به گونه ‌ای باشد که باعث ایجاد ترافیک در خیابان ‌های اطراف شود یا برای همسایگان مزاحمت ایجاد کند، داشتن پارکینگ یکی از نخستین نیازهایی است که هر مجتمع باید آن را برآورده کند.
در بیشتر شهرهای پیشرفته و مدرن هر ملک شخصی نیز علاوه بر تأمین پارکینگ صاحبخانه، چند پارکینگ دیگر (مثلا ۴) پارکینگ را نیز برای میهمانان در نظر می‌گیرد، این تعداد پارکینگ اضافه ممکن است جلوی ساختمان یا ملک شخصی باشند و مدیریت شهری به‌ گونه ‌ای است که اگر محله‌ ای ظرفیت ساخت خانه‌ های چند طبقه را ندارد اجازه این کار داده نمی ‌شود.
نه تنها استاندارد و عرق جهانی در کلانشهرهای کشور رعایت نمی شود، بلکه با این استاندارد بسیار فاصله دارد. حتی حداقل استانداردها را نیز در شهرسازی، انبوه سازی و ساخت پارکینگ رعایت نمی کنیم.
بر اساس طرح های بالادستی توسعه شهری، برای خودروهایی که در سطح شهر تردد می کنند سرانه پارکینگ مشخص شده است اما به علت تخلف در ساخت و ساز این سطح سرانه رعایت نمی شود.
در چند سال گذشته در شهر تهران و سایر کلانشهرها، ساخت و ساز به طرز اعجاب گونه ای رو به رشد بوده است. در مراکز شهر، مجتمع های تجاری و رستوران های زیادی ساخته شده است که بیشتر آنها پارکینگ ندارند. تعداد زیادی از مردم برای گذراندن اوقات فراغت خود به این مکان ها رو می آورند در حالی که سیستم حمل و نقل عمومی به درستی رشد نکرده است. این امر باعث می شود مردم با خودروهای شخصی خود تردد کنند و عرض خیابان ها برای پارک کردن خودروها اشغال شود و افراد ساعت ها وقت خود را صرف پیدا کردن جای پارک می کنند.
از سوی دیگر به علت گرانی هزینه های ساخت و ساز، گران بودن زمین، شهرداری نمی تواند پارکینگ احداث کند. نتایج همه این مشکلات این می شود که شاهد پارک کردن خودروها در عرض خیابان، عدم رعایت قوانین و مقرارت از سوی شهروندان، به هم ریختگی پارکینگ ها، پارک دوبل و پارک در محل های غیر مجاز باشیم.

۱۵ تا ۴۵ دقیقه برای پارک کردن

مشکل دیگر در این بین، از بین رفتن زمان است چرا که بر اساس مطالعات انجام شده، روزانه بین ۱۵ تا ۴۵ دقیقه به طور میانگین برای پارک کردن خودرو در تهران زمان صرف می شود. یکی از مهمترین موارد و معضلات پارک کردن ایجاد آلودگی هوا است چرا که رانندگان برای پیدا کردن جای پارک مناسب حداقل ۲۲۵ هزار لیتر بنزین هدر می دهد و روزانه ۴ تا ۵میلیون لیتر از سوخت کشور صرف پیدا کردن جای پارک می شود.
تقسیم بندی ناصحیح کاربری های شهری، تغییر کاربری های مسکونی به خدماتی و پزشکی و توجه نکردن به شرایط این نوع کاربری ها در احداث پارکینگ عمومی از عوامل کمبود پارکینگ و افزایش بار ترافیکی در هسته مرکزی شهرها است.
از سوی دیگر با توجه به اینکه ساختمان بیشتر ادارات و نهادها، مطب پزشکان و داروخانه ها و مراکز خدماتی در هسته مرکزی شهر قرار دارد این امر موجب شده تا در محدوده چند کیلومتری این مناطق بار ترافیکی افزایش یابد.
نبود پارکینگ های عمومی در این محدوده نیز موجب شده است تا در آن انباشت خودرو به وجود بیاید و رانندگان خودروهای خود را به صورت دوبله و سوبله در حاشیه خیابان ها یا در کوچه های اطراف پارک کنند و این امر موجب نارضایی ساکنان را فراهم می کند. برخی کارشناسان حوزه شهری معتقد هستند که لزوم احداث پارکینگ های موقت و آماده در مکان های شلوغ، نبود کنترل شلوغی شهر، رعایت نکردن ضوابط شهری و جلوگیری نکردن از مهاجرت به کلانشهرهایی مثل تهران از جمله عواملی هستند که باعث بروز چالش و معضل پارکینگ می شوند.
ایجاد تمرکز کاری و شغلی در شهرهای بزرگ باعث شده تا بسیاری از مردم از شهرستان های مختلف ایران به سمت کلانشهرها آمده و با آمدن خود به شلوغی ها بیفزایند. تا زمانی امکانات درست و مطلوب حمل و نقل عمومی در سطح شهر تهران ارائه نشود، از مردم نمی توان انتظار داشت که خودروهای خود را به خیابان نیاورند.
از سوی دیگر برخی کارشناسان نیز معتقد هستند که افزایش تولید خودرو در سال های اخیر و ورود بی رویه آنها به خیابان ها، کلانشهرها را با معضل ترافیک و کمبود پارکینگ مواجه کرده است، چاره حل این معضل احداث خیابان های جدید یا تعریض خیابان های فعلی و ساخت پارکینگ به ویژه پارکینگ های طبقاتی در هسته مرکزی شهر و مناطق پرتردد است.

 تهران پارکینگ می شود

در این بین برخی کارشناسان با این عقیده مخالف هستند زیرا بر این باورند که احداث خیابان‌های بیشتر در کلانشهرها به ویژه کلانشهری مثل تهران نه تنها مشکلات ترافیکی و نبود پارکینگ را حل نمی‌ کند، بلکه موجب به اشغال درآمدن حاشیه خیابان‌ ها توسط خودروها و وسایل نقلیه شخصی می شود.
کمبود پارکینگ در مراکز پرتردد شهرها موجب شده علاوه بر حاشیه خیابان ها، داخل کوچه ها نیز به محلی برای پارک خودروها تبدیل شود و این مساله موجب بروز مشکل برای ساکنان و ایجاد نارضایتی آن ها شده است.
معضل نبود پارکینگ در کلانشهرها، کوچه و خیابان های شهر را به پارکینگ عمومی تبدیل کرده است، به گونه ای که طول و عرض خیابان ها پر شده از انواع خودروها.
ضعف فرهنگ شهرنشینی و به تبع آن نبود فرهنگ رانندگی در کلانشهرها، در کنار نبود خدمات و تاسیسات مرتبط، مشکلات را مضاعف کرده است. تولید هر خودرو و ورود آن به شهر علاوه بر ایجاد ترافیک و آلودگی هوا، مشکلات دیگری را نیز به وجود آورده است که از عمده ترین آن می توان به نبود پارکینگ اشاره کرد.
کم عرض بودن معابر محلی در کلانشهرهایی مثل تهران و پارک کردن خودروها در همین معابر، مشکلات بسیاری را برای شهروندان به وجود آورده است که لازم است مدیریت شهری با ایجاد پارکینگ های طبقاتی و عمومی در این زمینه چاره اندیشی کنند.
کارشناسان شهری معتقد هستند که اعتبار هر شهری بستگی به خدمات و تأسیساتی دارد که اساس سکونت‌گاه ‌های شهری را تشکیل می ‌دهند. هر چه کیفیت ارائه این خدمات بهتر باشد، زندگی در آن راحت ‌تر و هزینه زندگی برای شهروندان کمتر خواهد بود از سوی دیگر چنانچه این خدمات در مکان‌ های مناسب و به اندازه کافی باشد، از هزینه‌ های اقتصادی و زمانی ساکنان به نحو محسوسی کاسته خواهد شد.
مشکل پارک خودرو ناشی از ناهمخوانی سرعت سرسام ‌آور تولید خودرو و روند تدریجی توسعه زیر ساخت‌های شهری است که مشکلات متعددی در شهرهای پرجمعیت ایجاد می‌کند که از جمله آنها، معضل جای پارک است.
کارشناسان این حوزه معتقدند کمبود محل مناسب برای پارک خودرو، فقط به شهر تهران محدود نمی ‌شود و دغدغه مشترک مسئولان شهری و مردم در بسیاری از کلانشهرهای جهان است. بر این اساس برخی کشورها علاوه بر دریافت جریمه، هزینه هایی برای پارک خودرو از شهروندان دریافت می کنند تا به راحتی قانون را زیر پا نگذارند.
از آن جایی که شرایط فعلی سکونت در کلانشهرها یک مشکل مهم برای شهروندان است، در سال‌های گذشته روش ‌های گوناگونی مثل استفاده از اپلیکیشن تلفن همراه، ارائه نقشه‌های راهنما و بسیاری دیگر برای کمک به رانندگان به وجود آمده است.
این اپلیکیشن ها معمولا از نمایش اطلاعات زنده استفاده می‌ کنند و ممکن است برخی به کاربران برای افزودن اطلاعات جدید و محل پارکینگ ‌ها وابسته باشد یا ممکن است تبلیغات داشته باشند و به خاطر نمایش جای پارک پول بگیرند. همچنین این نوع اپلیکیشن‌ها می ‌توانند اطلاعات جای پارک را همانند هزینه و ظرفیت را نیز نمایش دهند.
اما به نظر می رسد با وجود ورود این نوع نرم افزار همچنان معضل نبود پارکینگ در جای خود باقی است، این مشکل در طول هفته نمود دارد اما در روزهای پایانی هفته و روزهای بیش از روزهای دیگر خود را نشان می دهد.
شهروندان کلانشهرهایی از جمله شهر تهران از ترافیک و نبود پارکینگ بسیار گله مند هستند و به گفته بسیاری از آن ها این گله مندی نه تنها مورد توجه قرار نگرفته بلکه برخی از افراد سودجو، برای دادن جای پارک از شهروندان پول دریافت می کنند.

برای جای پارک به افراد ناشناس پول می دهم

«علی» یکی از شهروندان تهرانی است که شغلش آزاد است، می گوید با خودروی شخصی ام در طول روز در مکان های مختلف مجبور به تردد هستم براین اساس برای تردد در محدوده هایی که طرح ترافیک دارد روزانه طرح می خرم، در بسیاری مواقع مشکل جای پارک دارم و این مساله برای من تبدیل به دغدغه شده است بارها پیش آمده برای اینکه زودتر به کارم برسم به افرادی سودجود که از معضل پارکینگ در تهران سوء استفاده کرده اند، پول داده ام تا جای پارکی برای خودرو ام اختصاص دهند. این افراد لباس شخصی بر تن دارند و معلوم نیست از کجا آمده اند که اینگونه کاسبی می کنند، می دانم که نباید به چنین افرادی پول بدهم اما به اندازی کافی وقت ما در ترافیک ها به هدر می رود و دیگر حوصله و وقتی برای پیدا کردن جای پارک باقی نمی ماند به همین دلیل حاضر می شوم پول به این افراد سود جو بدهم اما زودتر به کارم برسم.

 مهاجرت بی حساب و کتاب به کلانشهرها مساوی است با کمبودی هایی مداوم

«زهرا» از دیگر شهروندان تهرانی، دلیل نبود پارکینگ در کلان شهرها را مهاجرت های بی رویه می داند و می گوید: مهارجت بی رویه و بدون حساب و کتاب مساوی است با کمبودهایی مدام که هرگز مرتفع نخواهد شد از جمله کمبود پارکینگ در کلان شهرها. زمانی که جلوی مهاجرت ها گرفته نشود وضعیت همین است، هر چه پارکینگ احداث شود باز با نبود پارکینگ مواجه هستیم، به میزان هر جمعیتی که به کلان شهرها وارد می شود، ساخت و ساز و انبوه سازی بی وریه ادامه دارد، چون تقاضا برای سکونت بالا است. یک زمانی در تهران ساخت وساز به شکل فعلی وجود نداشت چون مهاجرت زیاد نبود و ساخت وسازی انجام نمی شد ، معضل پارکنیگ به معنای امروزی وجود نداشت، در هر کوچه ای که البته خانه ها ویلایی بود نه اپارتمان، و در هر کوچه ای ۱۰ تا ۱۲ خانوار زندگی می کردند، نهایت سه یا چهار خودرو وجود داشت و در کمتر خانه ای پارکینگ وجود داشت اما اکنون نه تنها در واحدهای مسکونی با معضل کمبود پارکینگ مواجه هستیم بلکه در سطح شهر و خیابان ها نیز با این معضل دست و پنجه نرم می کنیم.
وی می گوید: وضعیت شهری مثل تهران روز به روز بدتر از گذشته می شود، با افزایش جمیعت پایتخت شاهد افزایش خودرو هستیم، هر چه بر میزان وسائل نقلیه عمومی افزوده شود، گویا فایده ای ندارد، کوچه و پس کوچه های تهران تبدیل به پارکینگ شده و رفت و آمد عابران پیاده و خودروهای دیگر را دچار مشکل کرده است.
وی ادامه می دهد: تصور کنید بابت هر خانواده ای که به جمعیت کلانشهرهایی مثل تهران افزوده می شود، حداقل یک خودرو نیز افزوده می شود، به نظر من باید فکری به حال کنترل جمیعت تهران کرد، باید تناسبی بین جمیعت، امکانات و خدمات وجود داشته باشد. بارها شده که برای انجام یک کار کوچک یک ساعت دنبال جای پارک بودم اما جای پارکی پیدا نکرده ام.

تبدیل شدن کوچه و پس کوچه ها به پارکینگ

امین درویش شهروند یکی از محلات قدیمی تهران است، می گوید: در هر کوچه و پس کوچه و خیابانی که سر می زنی، می بینی مملو از خودرو شده است چشم انسان از دیدن چنین صحنه ای آزار می بیند، پارک های دوبل و سوبل هم وضعیت را بدتر کرده است. بارها از خودم پرسیده ام چرا باید در زادگاه خودم حق بردن خودروام را نداشته باشم و خیابان های شهم تبدیل به طرح زوج و فرد و طرح ترافیک شود اما خیلی ها که شاید مهاجر هم باشند به راحتی با داشتن طرح که به همه تعلق نمی گیرد در خیابان ها تردد کنند از سوی دیگر اگر طرح را برای جلوگیری از ترافیک گذاشته اند دیگر نباید تبصره و ماده داشته باشد باید برای همه اجرایی شود در حالی که با وجود طرح های مختلف همچنان شاهد ترافیک در خیابان ها هستیم و این ترافیک به عرض خیابان ها رسیده اما خود را به شکل پارک کردن خودروها نشان داده است.

کسب درآمد از بخش پارکینگ کنار خیابان های پایتخت

در حالی مردم از معضل شلوغی و نبود پارکینگ و تبدیل شدن کوچه و خیابان و عرض خیابان ها به پارکنیگ گله دارند که «مسعود خوانساری» رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران چندی پیس گفته بود، می توان ۱۰ هزار میلیارد تومان از بخش پارکینگ کنار خیابان در پایتخت درآمد کسب کرد اما به شرطی که شهرداری، موانع و کاغذبازی ها را بردارد.
خوانساری تاکید کرد: موضوع تراکم فروشی تا ابد ادامه ندارد بنابراین باید به سمت کسانی که مال های بزرگ و برج می سازند رفت تا در پروژه های بزرگ شهر مشارکت کنند.
رئیس اتاق بازرگانی تهران گفت: شهرداری تهران سالانه هزار میلیارد تومان برای جمع آوری زباله هزینه می کند اما اگر بخش خصوصی بخواهد در این زمینه ورود کند ابتدای کار تقاضای دریافت ۷۰۰ میلیارد تومان می کند که این امر ممکن نیست.
به گفته وی اگر رویکرد شهرداری تغییر کند و کاسبکارانه نباشد، زمینه لازم برای حضور بخش خصوصی مهیا شود.

از برنامه های جهانی شهر هوشمند عقب هستیم

برخی مسئولان نیز براین باور هستند که در مورد معضل پارکینگ در عمل کاری انجام نشده است به عنوان مثال، «محسن هاشمی رفسنجانی» رئیس شورای اسلامی شهر تهران در آیین افتتاحیه همایش تهران هوشمند گفته بود در حوزه ترافیک، پارک هوشمند و پارکینگ اقداماتی درپایتخت انجام شده است، اما همچنان از بسیاری برنامه های شهر هوشمند در جهان عقب هستیم. کم کم مسائل مربوط به شهر هوشمند در بخش های مختلف مطرح و به صورت شعاری در خصوص آن حرف هایی زده شده اما در عمل خیلی موفق نبوده ایم.

پایتخت به پارکینگ سیار تبدیل شده است

«شهربانو امانی» رئیس کمیته حمل و نقل کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران از اینکه پایتخت به پارکینگ بسیار بزرگی بدل شده است گلایه داشته و راهکار رفع این معضل را اجرای tod (توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی) دانسته است.
وی در نشست امکان و روش اجرای tod در شهر تهران که آبان ماه برگزار شد، افزود: آلودگی هوا برای نسل آینده تاثیر منفی زیادی دارد و بیش از ۱۷۰ سال است که خیابان ها را ماشین ها از انسان ها گرفتند و امروز پایتخت در یوغ ماشین ها قرار دارد. ۱۵۴ سال قبل در کشورهای دیگر مترو وجود داشت اما در تهران ساخت آن کمتر از ۵۰ سال است که کلید خورده است . یک و نیم قرن از دانش روز بشری عقب هستیم و باید تلاش کنیم این عقب ماندگی جبران شود.

شرایط احداث پارکینگ‌های عمومی

کلانشهرهایی چون تهران نیازمند احداث پارکینگ های عمومی زیادی هستند. در این زمینه نیازمند مشارکت بخش خصوصی هستیم. شهرداری شرایطی را برای احداث پارکینگ های عمومی تعیین کرده است. به غیر از اختصاص بخشی از سرمایه، شرایط دیگری نیز برای احداث پارکینگ عمومی مورد نیاز است که شاید بسیاری از سرمایه‌گذاران، به دلیل ناآگاهی نسبت به آن از احداث این مراکز سر باز می‌زنند.
قانونی که شهرداری برای صدور مجوز احداث پارکینگ‌ های عمومی بدان استناد می‌کند، بدین قرار است که تأمین و احداث تمام پارکینگ‌های مورد نیاز طبق ضوابط مصوب کمیسیون ماده (۵) شهر تهران تعیین شده در پروانه‌های ساختمانی هر یک از کاربری ‌ها، برای تمام ساختمان‌ها و در همه پهنه‌ها الزامی است و صدور هر گونه عدم خلاف یا گواهی پایان کار، منوط به تأمین همه پارکینگ‌های مورد نیاز، در همان ساختمان یا در پارکینگ‌های مشاعی با فاصله حداکثر ۲۵۰ متر خواهد بود.
تبصره (۹) این قانون می گوید: تعداد پارکینگ‌های مورد نیاز برای ساختمان‌ها و مجتمع‌هایی که از کاربری‌های مختلف برخوردارند، بایستی برابر مجموع تعداد حداقل پارکینگ‌ های لازم برای هر یک از کاربری ‌ها طبق ضوابط، محاسبه و تأمین شود.
همچنین بر اساس تبصره (۱۰) این قانون، همه ادارات، ارگان‌ها، سازمان‌ها، نهادها، مؤسسات و شرکت‌های دولتی و غیردولتی، بیمارستان‌ها، فروشگاه‌های بزرگ و ساختمان‌های با عملکردهای گوناگون که مراجعان زیادی دارند، در زمان احداث یا تجدید بنا یا ساماندهی فضاهای خود، ملزم به تأمین پارکینگ مورد نیاز مراجعان بر اساس ساعات و روزهای اوج مراجعات، علاوه بر نیاز خود طبق ضوابط، و حداکثر در یک برنامه پنجساله در همان ساختمان یا در پارکینگ‌های عمومی اطراف، تا شعاع ۲۵۰ متر است.
بر اساس تبصره تبصره (۱۱) نیز احداث پارکینگ مازاد بر ضوابط، در قطعات و پلاک‌های همه پهنه‌های شهر تا سقف دو برابر پارکینگ‌های مورد نیاز هر واحد در طبقات زیرهمکف (منفی)، بدون الزام به رعایت سطح اشغال و بدون محاسبه در تراکم ساختمانی مجاز و مشروط بر حفظ درختان موجود در ملک، مجاز است.
در محلات، بافت‌ها یا عرصه‌هایی که به هر علت، امکان تأمین پارکینگ در ساختمان‌های مسکونی موجود و احداثی وجود ندارد (و ضوابط آن به تصویب کمیسیون ماده ۵شهر تهران خواهد رسید)، شهرداری تهران موظف است، ترتیبی اتخاذ کند تا در کنار عرصه‌ های مذکور و در فاصله ‌هایی تا شعاع ۲۵۰ متر، پارکینگ‌های عمومی و ترجیحا به صورت مشاعی و با حق انتقال و واگذاری به اشخاص جهت پلاک‌ های که طبق ضوابط قابلیت تأمین پارکینگ ندارند، با مشارکت بخش خصوصی و مصرف‌کنندگان محلی ایجاد و احداث شود.
گفته می شود کلانشهری چون تهران به بیش از هزار و ۵۰۰ پارکینگ نیاز دارد حال باید پرسید با این حال آیا احداث پارکینگ با شرایط ذکر شده از سوی شهرداری، شدنی است؟

علت اقبال کم سرمایه گذران به ساخت پارکینگ

«کامران اخباری»، معاون اجرایی سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران پیش از این در گفت و گو با ایرنا در مورد علل اقبال کم سرمایه ‌گذاران عمومی به ساخت پارکینگ در شهر تهران گفته است: یکی از دلایل اصلی که به شهرداری هم مرتبط است، این است که قیمت توقف در یک پارکینگ طبقاتی یا پارک حاشیه ‌ای (پارکینگ‌های مرتبط با شهرداری) سال‌ها است که تغییر نکرده و خیلی کم است. این رقم ‌ها پایین است و با وجود اینکه هر سال به‌ دلیل افزایش کیفیت خدمات به ‌دنبال افزایش رقم ‌ها بودیم، ولی به دلایل اجتماعی و سیاسی که در شورای شهر و شهرداری هم وجود دارد، رقم‌ها با تأخیر افزایش پیدا می‌کند.
وی افزود: با وجود مشکلاتی که در تصمیم‌ گیری وجود داشته و قیمت به ‌موقع تغییر نکرده است، بخش خصوصی خیلی رغبتی به این کار نداشته است. اگر در حال حاضر بخش خصوصی بخواهد وارد شود و پارکینگی بسازد، شاید در ۵۰ سال هم بازگشت سرمایه نداشته باشد و در نتیجه، بخش خصوص ترجیح می‌دهد به سمت کارهای تجاری برود تا در مدت کوتاه ‌تری بازگشت سرمایه داشته باشد. همیشه مشکلات در تصمیم ‌گیری وجود دارد و شهرداری باید متناسب با وضعیت عمومی تصمیم‌ گیری کند، که همین مساله موجب می‌شود موانعی در راه ساخت پارکینگ ‌ها بوجود آید.
وی اضافه کرد: در گذشته بخشی از فضاهای پارک حاشیه‌ ای توسط پارکبان اداره می‌شد که از سال ۱۳۹۴، تقریبا سه سال است که شهرداری پارکبان را جمع کرد و اگر کسی کنار خیابان بابت پارک پول می‌گیرد، برخورد با آن وظیفه نیروی انتظامی است. در مابقی فضاها، حدود ۱۵ هزار فضای پارک در شهر تهران با دستگاه‌های پارکومتر با روش مکانیزه کنترل می‌شود که هزینه با کارت بلیت الکترونیکی پرداخت می‌شود.

بی قانونی شهروندان

نبود پارکینگ در کلانشهرها سبب شده تا شهروندان حق خود بدانند که خودروی خود را «دوبل، سوبل حتی چوبل» در عرض خیابان ها پارک کنند، بماند که این حرکت، اقدامی مغایر با فرهنگ شهرنشینی و ترافیکی است، مشکلات بسیاری را برای شهروندان اعم از عابران پیاده و کسانی که به صورت درست خودروی خود را در عرض خیابان ها پارک کرده اند، بوجود می آورد.
ماموران راهور با دیدن چنین پارک هایی برخورد قانونی کرده و حتما چنین افرادی را جریمه خواهد کرد.
«رحیم ساعد»، جانشین پلیس ترافیک شهری پلیس راهور در این زمینه گفت: توقف دوبله خودروها با حضور راننده یا بدون حضور او و سرنشین، مشمول اعمال قانون می شود و با تخلف توقف در محل پارک ممنوع، برخورد می شود. مأموران پلیس راهنمایی و رانندگی با حضور در معابر اصلی و فرعی، نسبت به اعمال قانون خودروهای متخلفی که اقدام به توقف در محل‌ های ممنوعه همچون پارک ممنوع یا به شکل دوبل گاه سوبله خودروی خود را پارک می کنند، اقدام خواهند کرد.
به گفته وی، دستگاه های کنترل مکانیزه دوربین دار که روی خودروهای پلیس راهور نصب شده با گشت زنی در سطح شهر، تخلف توقف حاشیه ای و ساکن (پارک دوبله و غیرمجاز) خودروها در سطح کلانشهرها را برای اعمال قانون ثبت و ضبط می کنند. این خودروهای مکانیزه علاوه بر ثبت تخلف پارک حاشیه ای و دوبله خودروها، توقف غیرمجاز در معابر دارای پارکومتر را نیز برای اعمال قانون، ثبت می کنند و تخلفات ثبت شده توسط این خودروها از طریق پیامک به رانندگان و مالکان خودرو اعلام می شود. استفاده از این خودروهای مکانیزه سرعت و دقت ثبت تخلفات را نیز افزایش داده است.
وی تاکید کرد: توقف در حریم تابلوهای توقف مطلقا ممنوع، توقف در حریم تابلوهای‌ ایستادن ممنوع، توقف در ابتدا و انتهای پیچ‌ها، روی پل‌ها، حریم تقاطع‌ها، توقف غیرمجاز در ایستگاه‌های وسایل نقلیه عمومی (اتوبوس و تاکسی)، توقفات دوبله و هر نوع توقفی که باعث سد معبر یا اختلال در عبور و مرور می ‌شود و توقف وسایل نقلیه غیرمجاز در ایستگاه‌های مخصوص بارگیری و تخلیه بار از جمله تخلفاتی است که توسط این سیستم مورد اعمال قانون قرار می ‌گیرد.
سرهنگ ساعد ادامه داد: در سیستم کنترل مکانیزه پارک حاشیه ‌ای با استفاده از خودرو، از دوربین پلاکخوان منصوب بر روی خودرو برای کنترل پارکینگ‌های عمومی، کنترل خودروهای سرقتی، خودروهای دارای خلافی یا نظارت بر حرکت منظم در خیابان‌ها در برخی کشورهای اروپایی استفاده شده است. مبنای قانونی سامانه جدید کنترل مکانیزه پارک حاشیه‌ای ماده ۱۵ قانون رسیدگی به تخلفات است که با بکارگیری خودروهای مجهز به دوربین‌های ثبت تخلف، اجرا شد.
به گفته وی، خودروهای کنترل مکانیزه توان حرکت یکنواخت را در خیابانها دارند و ابزار اصلی نظارت بر انواع پارک ‌های حاشیه‌ای است. ‌این خودروها با میانگین سرعت ۲۰ تا۳۰ کیلومتر بر ساعت (با توجه به حجم ترافیک محل و توقفات در تقاطع‌ها) توان نظارت بر حدود ۱۴۰۰ محل پارک مجهز به پارکومتر و ۷۰۰ پارک غیرمجاز را در ساعت دارا است.

حرکت با این سرعت این امکان را به دوربین می‌دهد که ضمن تصویربرداری، پلاک اتومبیل را شناسایی و شماره آن را ذخیره کنند.سرهنگ ساعد، در عین حال به معضل کمبود پارکینگ های عمومی و طبقاتی در سطح کلانشهرها اشاره کرد و از شهروندان خواست از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند چرا که خودروهای تک سرنشینی در سطح شهر زیاد است و در این شرایط باید فرهنگ استفاده از وسائل نقلیه عمومی را در خود نهادینه کنیم.

 جریمه توقف ممنوع و پارک دوبله

بر اساس قانون راهنمایی و رانندگی، جریمه تخلف در محل ایستادن ممنوع یا مطلقا ممنوع در کلانشهرها و جاده های بین شهری ۴۰۰ هزار ریال، سایر شهرها ۳۰۰ هزار ریال و روستا و راه های روستایی ۱۰۰ هزار ریال است.
توقف دوبله در محل ایستادن ممنوع در کلانشهرها و جاده های بین شهری ۵۰۰ هزار ریال، سایر شهرها ۴۰۰ هزار ریال و در روستا و راه های روستایی ۲۰۰ هزار ریال است.
همچنین توقف دوبله در معابر در کلانشهرها و جاده های بین شهری ۳۰ هزار ریال، سایر شهرها ۲۰۰ هزار ریال و روستا و راه های روستایی ۱۰۰ هزار ریال است.